Otto is vrijwilliger in het verpleeghuis Oranje Nassau’s Oord van Zinzia. Hij brengt de bewoners van en naar de tandarts, die gevestigd is in het verpleeghuis. Otto: “De mensen zitten er omdat ze dementie hebben. Dan is het niet altijd even makkelijk iedereen mee te krijgen. Soms lukt het ook niet. Dan gaan we geen overmatige stress veroorzaken. Dan doen we het een andere keer, wanneer diegene in een betere bui is. Het verpleegpersoneel is vaak zo druk, dat het meer dan zinvol is dat vrijwilligers dit doen.”
Daarnaast gaat Otto, uit eigen initiatief, vaak wandelen met de cliënten. Als er afspraken uitvallen, gaat hij op zoek naar mensen die nauwelijks buiten komen of te weinig. Bij de verpleegkundigen vraagt hij wie er niet zoveel buiten komt. Dan loopt hij een rondje langs de kamers om die mensen op te halen. Otto: “Eigenlijk komt iedereen hier te weinig buiten. Sommigen hebben geen familie in de buurt, die hen meeneemt. Daar ga ik dan mee lopen. In het bos rondom is het heerlijk rustig wandelen. Dan is er ook tijd voor een goed gesprek. De mensen laten dan blijken hoe zeer zij het waarderen.”
Ook op Oranje Nassau’s Oord heeft de pandemie invloed gehad. Het vrijwilligersbestand is geslonken en nieuwe vrijwilligers zijn hard nodig. Bijvoorbeeld een gastheer of -vrouw. Otto: “Het is een erg leuk team. Maar we kunnen nog veel meer vrijwilligers gebruiken. We hebben ook iemand die de mensen voor de kapper haalt. Kortom, voor iedereen is er wat.”
Otto werkt sinds januari anderhalve dag op Oranje Nassau’s Oord. Het werk geeft hem ontzettend veel voldoening. Otto: “Stel je nou eens voor dat je daar zelf komt te zitten en niemand wil iets met je doen. Dan is het fijn als er vrijwilligers zijn die wat met je kunnen ondernemen. Het geeft je zelf ook een goed gevoel. Dit is echt een nuttige invulling van je tijd. Het is het beste wat ik ooit heb gedaan. Ik heb best wel wat banen gehad, maar dit is het leukste. De interactie, voor de mensen werken, het kleine team. Het is precies wat ik zocht.”